Neergestreken op Phillip Island in afwachting van een terugreis....

We durven voorzichtig best te stellen dat we een, op z’n zachtst gezegd, enerverend en enigszins stressvol weekje achter de rug hebben. Gelukkig hebben we een fijne plek gevonden waar we hopelijk onze tijd in Australië kunnen uitzitten. Maar hoe lang dat nog duurt….?

De geannuleerde vluchten naar huis waren natuurlijk steeds een grote teleurstelling, maar wanhopig zijn we nooit geweest. Uiteindelijk zitten we niet in een door oorlog geteisterd 3e wereldland, maar in het prachtige Australië. Zolang iedereen thuis ook maar gezond blijft…. We zijn ook zo trots op onze twee meiden als we zien hoe flexibel zij met de situatie omgaan. Die vroege ochtend op het vliegveld in Melbourne waren er even de gezamenlijke tranen, maar daarna hebben we er samen de schouders onder gezet. En we willen nogmaals benadrukken hoe dankbaar we iedereen zijn die ons geholpen heeft met tips en simpelweg de morele steun.

En wat is het dan ook fijn dat we in deze tijd op elk moment van de dag vanaf bijna elke plek op aarde kunnen bellen en videobellen met onze families in Nederland.  Dan lijkt de wereld maar klein, alhoewel we ons ook realiseren dat we ook niet zomaar naar huis kunnen als daar echte noodzaak voor zou zijn. Laten we hopen dat die noodzaak er ook niet komt, maar uiteraard houdt het ons soms wel even bezig.

Samen met duizenden andere gestrande reizigers hebben we ons natuurlijk aangemeld bij het ministerie van Buitenlandse Zaken voor hulp bij repatriëring. We kijken nog steeds naar tickets, maar wat er op korte termijn aan stoelen beschikbaar is, is gigantisch duur. Los daarvan is het elke dag opnieuw onzeker of vluchten überhaupt vertrekken en niet alsnog op het laatste moment worden geannuleerd. En dan is het maar weer de vraag of, en zo ja wanneer, je je geld terug krijgt. We hebben daarom voor nu besloten dat we even in een meer afwachtende stand gaan en kijken waar onze overheid mee gaat komen. Als het goed is worden we één dezer dagen door hen gebeld met de stand van zaken. Het schijnt dat ze er keihard mee bezig zijn. Het probleem is om vliegtuigen hier te krijgen die dat is toegestaan door de Australische overheid en, misschien nog wel een groter probleem, landen waar tussenlandingen gemaakt moeten worden. Denk dan bv. aan Singapore, Hongkong, Dubai of Kuala Lumpur.

Ondanks alle tegenslag die we hebben gehad mogen we gerust uitspreken dat ons tijdelijke thuis op Phillip Island écht een lot uit de loterij is. Wat zijn we onze collega uit Melbourne,  Keith en zijn vrouw Allison, ontzettend dankbaar dat we hun vakantiehuis mogen gebruiken. We hebben hier alles wat we nodig hebben en het ligt op een prachtige plek, vlak bij het strand. En zolang we nog enigszins vrij mogen bewegen, proberen we er dan ook maar van te genieten. Maar ook hier restricties in supermarkten, winkels en restaurants gesloten, toeristische plaatsen dicht en kans dat ook de stranden binnenkort dicht gaan. Vanaf gisteren moeten zelfs alle terugkerende Australische burgers eerst twee weken verplicht in bewaakte quarantaine in hotels. Collega Keith is er druk mee want hij is een van de coördinatoren van dat proces.

Maar ook in huize Luijten/Tenbult is de vakantie grotendeels voorbij. We mogen dan op een prachtig eiland zitten, maar ook hier komen sinds deze week elke dag de schoolopdrachten op tafel. En over school gesproken….we hebben het nog niet gehad over de laatste periode van de meiden op de Lilydale District School.

Uiteindelijk zijn ze dus door de hele Coronacrisis en de gevolgen daarvan, daar wat korter op school geweest dan gepland. Maar ze hebben er écht een superfijne tijd gehad en als het mogelijk was geweest hadden we heel graag onze tijd in Australië in Lilydale uitgezeten. Wat zijn we daar warm ontvangen en we hebben er fijne vrienden op afstand aan over gehouden. Zoals juf Janina en haar gezin, waarover we eerder al spraken. Ze zouden ons deze zomer al komen bezoeken omdat ze een rondreis door Europa hadden geboekt. Maar ja, dat kan dus nu niet doorgaan. De, naar later gebleken is, laatste schooldag van onze meiden was overigens voor hen toch een hele speciale. Het was namelijk de dag waarop tussentijdse rapporten en klassenfoto’s werden uitgedeeld en dus ook aan Sterre en Luna. Ontzettend leuk om te lezen hoe de leerkrachten over ze denken en hoe ze het ervaren hebben om ze in de klas te hebben. En dan blijkt dat niet alleen onze meiden genoten hebben op school, maar dat ze op school ook genoten hebben van onze meiden #trots! Ook was er die laatste week nog een pyjama dag op school. Alle kids en leerkrachten in hun nachtgewaad in de klas. Het maakte er de toch al ontspannen sfeer op de school alleen nog maar relaxter op.

Het leven zal er de komende tijd voor ons niet spannender op gaan worden, maar zodra we nieuws of ontwikkelingen hebben laten we het jullie natuurlijk weten. Sterkte met alles en blijf gezond.