Waren we bijna de Great Ocean Road vergeten.....

We hebben de gok maar weer gewaagd! We hebben tickets geboekt bij de enige maatschappij die nog naar Amsterdam vliegt; Qatar Airways. Als alles goed gaat landen we woensdagmiddag op Schiphol. Als het weer niet lukt, zijn we toch écht op onze overheid en de reisorganisaties in Nederland aangewezen. Maar die zijn eindelijk ook begonnen met het maken van concrete vluchtplannen…..denken we, want communiceren met gedupeerden is niet een van hun sterke kanten gebleken de week. Tot ons vertrek proberen we er hier nog zo veel mogelijk van te genieten.

Maar door al de ellende die we door de Corona crisis over ons heen kregen de laatste tijd, hebben we het hier nog helemaal niet gehad over onze belevenissen langs de wereldberoemde Great Ocean Road. Tijd om jullie daar eens even over bij te praten, met de nodige jaloersmakende foto’s erbij om het volledig te maken.

Nadat we het weekend hadden doorgebracht in Melbourne in een mooi appartement in het centrum, haalden we die maandag onze gereserveerde camper op voor een nieuw hoofdstuk in ons Australische avontuur. Het begon alleen met een aardige tegenvaller (‘Alweer? Ja alweer!) want de camper was nog niet klaar. Maar afijn, een paar uurtjes later konden we dan toch eindelijk op pad met ons nieuwe huis op wielen. Onze eerste bestemming was het Mornington Penninsula ten zuiden van Melbourne, waar we neerstreken op een strandcamping in Rey. Letterlijk met de voeten in het zand van een mooi zandstrand. Genieten! Vanuit de haven van een dorp op zo’n 15 kilometer afstand, voeren we de volgende dag de zee op voor onze snorkeltrip met de dolfijnen en zeeleeuwen die we al eerder benoemden. Dat was een geweldige trip, maar ook deze dag verliep alles behalve vlekkeloos. Toen we namelijk na terugkomst aan wal onze camper weer naar de camping wilden rijden, bleek de schakelbak niet meer te werken. Grrrrr…..daar stonden we dan weer (’t Zit niet mee! Joh, echt niet?)! Verhuurbedrijf gebeld en al snel was duidelijk dat we niet eerder dan de volgende dag op een andere camper hoefden te rekenen. Glimmende gloeiende……hebben wij weer! Maar afijn, na een nachtje parkeerplaats arriveerde de volgende middag de ‘nieuwe’ camper en na een uurtje of anderhalf overladen van spullen vervolgden we onze weg. Op naar de Great Ocean Road (GOR)! Kregen de dames toch nog hun zin, want die wilden graag een keer “vet illegaal “ kamperen…haha.

De GOR begint officieel bij het plaatsje Torquay aan de Australische zuidkust. Een leuk dorp dat vooral bekend is als surfers mekka. Onder andere het surfmerk Ripcurl vond hier zijn oorsprong. Dus….er moest gesurft worden en dat lieten de dames Sterre en Carmen zich geen twee vertellen.  Beiden gingen als de brandweer, maar gezegd moet worden dat de natuurlijk aanleg bij Sterre het grootst bleek te zijn. Ze genoten er in elk geval elke minuut van en het smaakte zeker naar meer.

Vanuit de plaats Lorne, dat bekend staat om het grote aantal watervallen, maakten we een stevige wandeling door het bosgebied in de omgeving. Tijdens deze wandeling kwamen we langs enkele van de watervallen, waarvan met name de eerste de moeite waard was. We vervolgden onze route naar Kennett River. Dit is een klein plaatsje langs de GOR waar mensen van heinde en verre naartoe komen omdat daar erg veel koala’s in het wild te spotten zijn. Omdat het later op de middag was boekten een plekje op de camping langs de zgn. Koala Walk; een weg waar de beestjes bij bosjes in de bomen zouden moeten zitten. Maar wat hadden wij een mazzel. We parkeerden onze camper op de camping onder een grote, dikke boom waar tot ons grote genoegen 3 koala’s een plekkie hadden gezocht. En ze zaten niet alleen te slapen, zoals ze gebruikelijk 20 uur per dag doen, maar ze waren nog flink actief ook. Eentje besloot zelfs over de grond van de ene naar de andere boom te verkassen. Een mooiere plek hadden we voor onze meiden niet kunnen wensen. Zo fijn om met je ‘huis’ rond te reizen en als het ergens leuk/mooi is of ….. je hebt gewoon zin in bier, je een camping pakt en de volgende dag wel weer ziet hoe je reis gaat verlopen. Heerlijk als mensen vragen: “En wat is jullie plan?” Euh…weten we niet, we hebben geen plan, we leven met het moment  (zou dit dan eindelijk toch mindfull van ons zijn ?). 

De volgende stop op de route was het Cape Otway NP op een van de meest zuidelijk punten van het Australische vaste land. Een heerlijk groene campground en ook daar was veel wildlife te spotten.  Inde verschillenden bomen zaten koala’s, er hupten kangoeroe’s door de omgeving en we spotten zelfs een Possum in een boom. Kennelijk op sommige plaatsen erg veel te vinden, maar wij hadden er nog nooit eentje gezien. Dus waren we blij! Fijn dat onze meiden ook zo genieten van het spotten van wildlife. Wij kunnen uren op zoek gaan en er dan ook uren van genieten om gewoon te kijken wat de dieren allemaal doen.

Het volgende deel van de GOR is het deel waarom het bij de meeste mensen bekend is. Binnen een afstand van enkele tientallen kilometers tussen Great Otway NP en Peterborough  vind je een paar prachtige stukken kustlijn, waarvan het 12 Apostels Marine Park het meest bekend (en toeristisch) is. De 12 apostels zijn van oorsprong 12 (hoe verzin je ‘t) losstaande gigantische rotsen die voor de kust staan. Helaas zijn er nog maar 7 van de 12 apostelen over, maar het blijft geweldig mooi om te zien. Over de stops die we vervolgens hadden valt niet zo heel veel te vertellen, maar hopelijk tonen de foto’s een beetje wat een indrukwekkende kuststrook het is. We bezochten onder andere de Loch Ard Gorge en The Grotto.

Na een nachtje wildkamperen op een parkeerplaats langs de kust, stonden we vroeg op om van de zonsopkomst te kunnen genieten. Jammer genoeg stonden we net niet op de goede plaats om de zon uit de zee te zien herrijzen, maar het was toch echt wel een mooi plaatje.

De route bracht ons vervolgens naar het Towel Hill Reserve, dat officieel niet meer bij de GOR hoort. Die eindigt bij de plaats Warrnambool, waar we ook een nacht op een camping hebben doorgebracht. Tower Hill is een natuurgebied op en rond de oude krater van een oude vulkaan. Er zijn meerdere wandelroutes en je loopt er al gauw een emoe of een kangoeroe tegen het lijf. En ook hier weer koala’s in de bomen. 

Een hoogtepunt van onze campertrip was zeker het Grampians NP. Een indrukwekkend gebied met het leuke dorp Halls Gap als centraal punt. Toen we daar aan het einde van de middag arriveerden was er op de door ons uitgezochte campground helaas geen plek. Andere campings waren vol of belachelijk duur, dus gingen we op zoek naar een alternatief. We vonden een hotel/restaurant met een grote parkeerplaats achter het pand, grenzend aan weidevelden waar de kangoeroes vrolijk rond huppelden. Na een kort en overtuigend gesprekje van Carmen met de receptioniste, kregen we toestemming om de camper daar een nacht te parkeren. Top, scheelde weer een aardige duit. De camping waar we de volgende twee nachten verbleven was een prachtige plek, met uitzicht op de bergen en gerund door een Nederlandse dame. Goed toeven daar. Heel bijzonder was dat een kangoeroe met een Joey (een baby) in de buidel zich goed liet fotograferen. Dat kleine koppie piepte mooi tevoorschijn, super schattig. In de Grampians zijn we lekker een ochtendje met een kano rond gaan varen op een groot meer en wandelden we bergop naar de Pinnacle! Een uitzichtpunt op een mooie berg waar je echt héééél ver en héééél wijd weg kan kijken. Voor ons was dit een behoorlijk geluksplek, want dit is de plaats waar we Anne en Graham uit Melbourne hebben leren kennen. 

Tja, en wat er na ons bezoek aan de Grampians allemaal is gebeurd hebben we in eerdere berichtjes al wel zo’n beetje verteld. Feit is dat we nu op Phillip Island zitten in afwachting van onze thuisvlucht. We hebben het geluk gehad dat de afgelopen week ook qua weer nog aardig heeft meegezeten, dus konden de dames lekker werken aan hun surf- en bodyboardkwaliteiten en hebben we gisteren een prachtige wandeling gemaakt door het Woolawai reserve op het eiland. De regels zeggen hier ook dat je alleen voor noodzakelijke boodschappen, werk en lichaamsbeweging naar buiten mag, dus onder die laatste categorie scharen we onze activiteiten dan maar.