Dagelijks leven, zeepaardjes en eindelijk echte paardjes

Ruim een volle week later maar weer een keer een berichtje vanaf Tasmanie. Nu de kinderen dagelijks naar school gaan zijn onze verhalen logischerwijs wel wat minder spectaculair. Maar dat wil niet zeggen dat er hier helemaal niets gebeurt.

De dames begonnen de nieuwe schoolweek weer vol goede moed en zin. Dat is overigens niet meer veranderd, want ze hebben het gewoon erg goed naar hun zin allebei. De juffen en de meester zeggen ons ook dat ze op school goed in het velletje lijken te zitten en lekker meedoen. We zijn maandag nog een keertje achter de schoolbus aangereden, maar vanaf dinsdag staan ze op eigen schoolbus-benen. En dat doen ze prima! Luna stelt nog welke elke dag de vraag of we niet gezellig ‘even’ mee kunnen rijden, maar snapt uiteindelijk ook wel dat dit niet helemaal de bedoeling zal zijn. We zijn er wel van overtuigd dat het (noodgedwongen) systeem van de schoolbussen zeker ertoe bijdraagt dat kinderen sneller wat onafhankelijker worden. Ze moeten toch in zekere mate al vroeg een beetje voor zichzelf zorgen, alhoewel het ‘laden en lossen’ van de bussen bij de school natuurlijk prima wordt begeleid. En elke dag krijgen we hetzelfde antwoord op de vraag ‘of ze nog iets hebben geleerd’: Nee!....haha. Luna zit natuurlijk nog in de kleuterklas, dus logisch dat daar veel spelenderwijs gebeurt. Maar ook in Sterre’s klas gaat het er allemaal rustig aan toe. Het niveau is, zoals we al zeiden, beduidend minder en dat is voor onze mevrouw natuurlijk wel lekker. Ze geniet met volle teugen.

Voor goed gedrag kunnen kinderen een beloning in de vorm van een ster verdienen. Die kan de juf geven, maar ook een medeleerling. Bij vijftien sterren krijg je dan een beloning uit de schatkist. Jullie mogen raden wie van de klas als eerste de beloning te pakken had……..juist!  Zo kunnen ze bv. een ster verdienen als ze tijdens de Mindfullnes goed meedoen. Zegt Sterre: “Ik ga gewoon lekker op de grond liggen met m’n ogen dicht, dan is het toch net of ik goed meedoe en verdien ik weer een ster.” Haha…..ze is niet dom!

Ook merken we dat ze met Engels behoorlijke stappen zetten. Sterre voert al een heel aardig gesprekje en kan het meeste inmiddels wel volgen, zegt haar juffrouw. Ze is ook niet bang om het te doen en begint gewoon te kletsen. Ook leest ze Engelse boekjes en heeft ze zelfs al een simpel boekverslagje in het Engels geschreven. Knap hoor! Luna is wat terughoudender. Ze lijkt heel veel wel te begrijpen, maar ze kijkt ook gewoon wat anderen doen en doet het dat ook. Maar ook zij lijkt langzaam wat schroom te verliezen en we horen tussendoor dat ze inmiddels ook echt wel woorden en zinnetjes in haar systeem heeft zitten. “Ohhh my Gosh.”

Dan de buitenschoolse activiteiten en de bezigheidstherapie van ons.

Wij hebben weer genoten van een paar stevige wandelingen. Zo zijn we maandag Mount Arthur opgeklommen. Een klimwandeling naar de bergtop op zo’n 1200 meter. Een stevige klim, waarbij we niet zelden handen en voeten moesten gebruiken, maar daarna werden we beloond met een prachtig uitzicht. Ook hebben we weer de nodige baantjes getrokken in het zwembad en woensdag zijn we twee uur samen op de mountainbike actief geweest. Beetje meer omhoog en omlaag dan in onze contreien, dus op het laatst knalde het mij aardig in mijn bovenbenen. Ik zit misschien iets vaker op een mountainbike (met de nadruk op ‘iets’) en durf wat harder af te dalen, maar de krachtige sportbenen van Carmen houden het op dit soort parcoursen wel  net effe langer vol.

Die woensdagavond zijn we ook nog een paar uurtjes naar de paardenraces gaan kijken. Net als we destijds in Zuid-Afrika deden, hadden we ons eigen wedkantoor geopend. We zetten per race allemaal een 50 dollarcent in op een van de paarden en daarna…….je longen uit je lijf schreeuwen in de hoop dat het paard er harder door zou gaan rennen. Alleen in de eerste race had iemand op het juiste paard gewed. Carmen pikte de winnaar eruit en won de pot. Daarna bleek dat we misschien toch meer kijk hebben op springpaarden…..

Donderdag hadden wij een super leuke strand- en rotswandeling bij Low Head, de plek waar we een week eerder naar de pinguins waren geweest. Heerlijk weertje en zelfs weer een van de pinguins gezien. Blijven leuke beestjes. Met een tevreden gevoel in de auto gestapt, maar toen kwamen we er achter dat we Carmen’s telefoon kwijt waren. Tja, en ga die dan maar eens zoeken als je een kilometertje of 10 gelopen hebt. De kans was erg groot dat hij inmiddels aan het zwemmen was, het was ondertussen namelijk vloed geworden. Dat kostte ons dus een nieuwe telefoon en we moesten een nieuwe Australische simkaart regelen. Vervelend natuurlijk wel dat Carmen al haar nummers kwijt is, dus als je haar niet te pakken hebt gekregen weet je nu waarom. Gelukkig hadden we wel redelijk trouw de foto’s overgezet naar onze laptop. Maar als je haar dus vanaf nu nodig mocht hebben, moet je ze even appen via haar Australische nummer: +61484389296.

Vrijdag na school waren we bij Luna’s juf uitgenodigd om de meiden te laten pony rijden. Ze heeft zelf ook twee meiden in dezelfde leeftijd, dus dat was super leuk natuurlijk. Ze hebben genoten…..eindelijk pony’s!  Het liefst hadden ze er nog veel langer opgezeten. We mochten ook blijven eten en we hadden een heel gezellige middag en avond. Leuke mensen waar we vast nog een keertje mee gaan afspreken.

Gelukkig hebben we een week met behoorlijk mooi weer achter de rug en zijn we in de gelukkige omstandigheid dat we een gigantisch grote tuin ter beschikking hebben. Dus hebben we ook gewoon ‘thuis’ lekker met water kunnen spelen. Flesvoetbal, blindemannetje, waterballonnengevecht en dat soort spelletjes. Ook dat is gewoon erg leuk.

Het verrassendste uitje van de afgelopen tijd was ongetwijfeld het bezoek aan Seahorse World en het Platypus House, oftewel Zeepaardjes Wereld en het Vogelbekdier Huis. En ja, het was inderdaad niet veel anders dan een rondleiding langs bakken vol met zeepaardjes, maar wat een interessante beestjes. Duizenden hebben we er gezien en op het einde van de tour waren er zelfs een aantal aquaria waarin de aanraak-zeepaardjes zaten. Geen spatje stress bij de diertjes, vonden het prima. Leuke ervaring! Omdat we tijdens al de uren spotten naar het vogelbekdier er geen eentje hadden gevonden, besloten we ze dan toch maar gevangenschap te gaan bezichtigen. Ook dit was erg leuk. Er liepen ook nog een stelletje Echidna’s (=mierenegels) rond, die kennelijk anatomisch vrijwel identiek zijn aan hun zwemmende soortgenoot het vogelbekdier.

De zonnige zondag bracht ons naar Narawntapu NP aan de noordkust, waar we een prachtige wandeling hadden door bossen, over een flinke heuvel en langs het strand. Ook dat was weer genieten geblazen.  Een gigantisch lang en breed strand, waar je 3 uur enkele reis kan wandelen en dan kom je maar 5 mensen tegen. Heerlijk!

Vandaag dus weer een nieuwe schooldag voor onze meiden. Maar weer eens kijken of ze deze week wel iets gaan leren ;-)