De eerste schooldagen

Nadat we wandelend in de Cataract Gorge, een prachtige kloof in Launceston, de dinsdag hadden doorgebracht, was het woensdag dan écht zover: de eerste schooldag voor onze meiden. Ondanks dat ze erg van de wandeling had genoten, was die vrije dag niet echt nodig geweest van Sterre. Maandag zei ze: "ik hoop dat morgen snel voorbij is, want dan kan ik woensdag lekker naar school." Zelden iemand gezien die zo gedreven was om naar school te gaan te gaan. 

Na een welverdiende nachtrust was het tijd om op te staan. Sterre vloog uit bed en sprong in haar splinternieuwe uniform. Ze was hieperdepieper opgewonden en stuiterde door ons huisje. Luna had wat meer tijd nodig en ze twijfelde nog heel erg of ze er al aan toe was om de relatie met haar kussen op te geven. Maar de wil om haar uniformjurkje eindelijk aan te mogen trekken was sterker dan haar luiheid en ook zij was dus vrij snel om. Ontbijten en nog even zorgen voor de fourage van de dag, want ze blijven elke dag over. Het is eigenlijk een soort parttime baantje, namelijk van 9.00 tot 15.00 uur. 

Na een autoritje van een minuut of twintig arriveerden we op school. We werden ook nu weer hartelijk door de leerkrachten ontvangen en de kinderen waren lekker ontspannen. We kregen alle tijd om de meiden te begeleiden zoveel we nodig vonden. Ze kregen een eigen postvak voor hun tas en eventuele paperassen en ze mochten zitten waar ze wilden. Dat is trouwens elke dag zo. Er zijn geen vaste plaatsen in de klas en ze zitten ook veel in een kring op de grond. En niet alleen bij de kleuters, ook in de klas bij Sterre. Zij zit in een klas met kinderen tussen de 6 en 8 jaar, dus een behoorlijk verschil. Onze eerste indruk is dat ze een aardig stukje voor ligt en de juf beaamt dat eigenlijk ook wel. Maar dat is ook prima, ze leert al erg veel van de ervaring. Ook een prima start voor Luna. Het gaat hier op school zoals in heel de Tasmaanse maatschappij, lekker relaxed, laid back. We lieten ze zonder twijfel achter voor hun eerste schooldag. Geen traantjes of vastklamppraktijken, dat gaf een goed gevoel. 

Ons gevoel klopte want ze hadden een fijne dag achter de rug toen we ze ophaalden. Ze hebben er inmiddels een paar schooldagen op zitten en vinden het nog steeds een fijne school. De juffen en de meester, Luna heeft van allebei eentje, krijgen een dikke voldoende van ze. Het zijn ook fijne mensen die de tijd voor je nemen en de kinderen op hun gemak stellen. Heel hard hebben ze tot op heden niet hoeven leren begrepen we uit hun verhalen. Sterre heeft een soort instap rekentoets moeten maken, die bij ons waarschijnlijk ook elke goed ontwikkelde kleuter tot een goed eind zou hebben gebracht......haha! De kinderen mogen tijdens de les tussendoor even wat drinken als ze dorst hebben en zelfs wat eten tijdens werkjes. In Luna's klas hebben ze zelfs nog rustmomentjes (dan mogen ze slapen of lezen, maar ze moeten even gaan liggen) en in beide klassen doen ze aan wat mindfulness. Of gewoon tussendoor even een stukkie rennen om overtollige energie kwijt te raken. Ook krijgen ze 'drama'. Dat is een soort toneelles. Lunchen doen ze klassikaal, maar ze moeten wel effe door happen. Ze krijgen tien minuten om hun brood naar binnen te proppen en dan nog een half uurtje lekker buiten spelen...…...zonnehoed verplicht! Vrijdag is Sterre zelfs al helemaal alleen met de schoolbus naar school gegaan. Ze deelde dat donderdag doodleuk even mee. "Morgen ga ik gewoon met de bus naar school, hoor." Okay, prima als jij dat wilt. Handig ook, want de bus komt letterlijk langs ons huisje en bij de buren voor de deur is een opstapplaats. Voor Luna was het nog even wat te veel van het goede. Dus samen met Luna achter de bus aangereden en hetzelfde protocol op de terugweg nog een keer. Vanaf maandag gaat ook Luna bussen en natuurlijk gaan wij ook die busrit nog begeleiden. Maar wat een stoere kanjers die twee! 

Helaas eindigde de schoolweek in mineur, sterker nog in het ziekenhuis. Vrijdagmiddag reden we naar Low Head aan de noordkust, om daar van het strand te gaan genieten en die 's-avonds de lokale pinguinkolonie binnen de halen. Maar in de loop van de uren klaagde Sterre steeds meer over een soort buikpijnaanvallen in haar onderbuik. Dat werd zo erg, dat ze niet meer bij de pinguin excursie wilde blijven en ze met Carmen terug ging naar de auto. Toen ik met Luna daar ook aan kwam, schreeuwde het meisje het uit van de pijn. Gangbare pijnstillers hielpen niet, dus we besloten geen risico te nemen en op zoek te gaan naar een dokter. We belden de lokale huisarts, werden doorverbonden, beantwoorden -tig vragen, werden doorverbonden, beantwoorden opnieuw -tig vragen en werden uiteindelijk terug gebeld door een arts die ons, je voelt hem al aankomen.....-tig vragen stelde. Al die tijd zat Sterre schreeuwend van pijn achter in de auto. De arts adviseerde ons door te rijden naar het ziekenhuis in Launceston, dus wij gas erop. Gelukkig werden we redelijk snel geholpen en kreeg ze vrij snel goede pijnstilling. Na een uurtje of twee werd ze gezien door een dokter en onderzocht. Wat de oorzaak geweest is weten we concreet nog steeds niet, maar waarschijnlijk toch iets met haar darmen. Maar afijn, rond 1 uur 's-nachts huppelde ze weer vrolijk en pijnvrij het ziekenhuis uit. We waren alleen allemaal wel aardig gebroken.

Na een broodnodige uitslaapsessie op zaterdag brachten we bezoek aan Penny Royal. Dat is een activiteiten park, waar je kun klimmen, een zip-line en een cliff-walk kunt doen en ook een zogenaamde quick-jump. Dan loop je eigenlijk rechtop van een rand af en val je een meter of twintig aan een kabel naar beneden. Soort rechtopstaande bungee voor watjes, maar wel leuk! Ook Sterre wandelde zinder schroom de afgrond in en vond het 'kicken'....maar wel een beetje spannend (zie video). Het was een prachtig mooie dag die we afsloten meteen plons in het water. Op tijd naar bed, want we hadden nog wat slaap in te halen. 

Vandaag brachten we een bezoek aan de Evandale Sunday Market. Een combinatie van een groentemarkt, een braderie en een rommelmarkt. Leuk uitje waar we voor de meiden een vlieger kochten. Nu nog proberen ze in de lucht te houden, maar de verkoopster gaf er vlieggarantie bij dus dat moet goed komen. Grappig is nog dat Sterre van de Tasmaanse school een boekenlijst had meegekregen met boeken die voor haar leeftijd geschikt zijn. Daarop stonden ook boeken van Tom Groot, althans zo heet de hoofdpersoon in Nederland, waarvan ze de Nederlandse versies verslindt. Ze wilde ze graag ook in het Engelse lezen, maar Carmen had duidelijk gemaakt dat het weinig zin had om die nu te bestellen. Laten we nou twee tweedehandse exemplaren van de Engelse Tom Groot op de markt tegenkomen voor een paar dollar. Sterre blij natuurlijk! Vanmiddag zijn we nog een keer naar een splinternieuwe grote speeltuin in Launceston gegaan en deze keer hadden we barbecue spullen en eten meegenomen. Er staan hier namelijk in alle parken, grote speeltuinen en picknickplaatsen gasbarbecues/-bakplaten, die gratig te gebruiken zijn en door iedereen keurig worden schoongemaakt. Dus heerlijk gebakken en gegeten en met dank aan het prima gemeentelijke wifi netwerk ook gelijk wat e-books op de tablets van de kids gedownload. Top geregeld hier! 

En wij....wij hebben helaas nog geen nieuwe werkomgeving gevonden. Maar we hebben wat lijntjes uitgegooid en op school zijn ook aardig wat paardenmensen met wie we gesproken hebben. Wie weet komt er nog snel iets op ons pad. Maar tot die tijd genieten we samen van onze vrije tijd als de meiden naar school gaan. We hebben al flink wat wandelkilometers in prachtige natuur gemaakt en de nodige baantjes getrokken in het mooie zwembadcomplex van Launceston. Maar weer eens kijken wat de komende dagen ons gaan brengen.