Spoedcursus deuren sluiten...

Het is een kreet die we allemaal vast en zeker herkennen. Van vroeger als het tot je grote irritatie steeds opnieuw naar je werd geroepen door je moeder én omdat je diezelfde kreet nu steeds opnieuw naar je eigen kids moet roepen: Doe de deur dicht!..met soms als aanvulling de vraag of je in de kerk geboren bent? Onze meiden kregen deze week de allerbeste spoedcursus deuren sluiten die je kunt bedenken.

Die cursus is kort maar krachtig; er was een slang naar binnen geslopen! Toegegeven, een relatief klein exemplaar van een centimeter of 50, geen python of anaconda, maar toch. Geen risico nemen, want er leven in dit land een aantal behoorlijk giftige soorten. En ook grote, giftige slangen zijn klein geweest en het had een jonkie kunnen zijn. Meteen Claire's hulp ingeroepen die het dier buiten veegde. Gelukkig konden we eerst een paar goede foto's maken waardoor we later de soort konden bepalen. Het bleek een voor de mens onschuldige soort te zijn, die het zeer waarschijnlijk had voorzien op de kikkers die rond ons huisje leven. Eind goed, al goed, maar de deur wordt hier voortaan netjes gesloten! 

Dan hadden we ook nog een gevalletje stormschade. Het kan hier namelijk zo af en toe ook best te keer gaan. Stevige regenbuien met flinke wind. Maar omdat het meestal gewoon bloedheet is, staan de ramen eigenlijk altijd tegen elkaar open. Waarschijnlijk heeft dat er tijdens zo'n hoosbui voor gezorgd dat een deel van het plafond in onze slaapkamer spontaan naar beneden kwam. Althans, het zal het laatse zetje hebben gegeven aan het zachtboard plafond dat toch al niet al te best meer vastzat. Gelukkig had Dion het plafond met de hulp van Klaas-Jan weer vrij snel op z'n plek hangen. Dit keer maar schroeven in plaats van dunne spijkertjes gebruikt. Het poetsen van de slaapkamer kostte meer tijd. 

Wat we erg leuk vinden is dat Sterre hier de lol in het paardrijden heeft terug gevonden. Ze heeft thuis een tijdje samen met Luna les gehad, maar had er geen zin meer in. Hier is het heilige moeten er niet en hoeft het ook allemaal niet precies volgens het boekje. Dat laatste spreekt Sterre zeker aan. Ze kruipt op de knol, rammelt een paar keer met de teugels, port haar hakken in z'n zij en dan...gaan met die banaan. En de paarden vinden het prima. Ze zijn niet anders gewend. Heerlijk om te zien hoeveel plezier de zussen samen hebben. Alleen baalt mama een beetje, want die mag er nu achteraan rennen i.p.v. zelf te rijden. 

Bij een aantal van onze leerlingen bij de zwemles zien we per les progressie. Kids die nog nooit hebben gezwommen, misschien zelfs watervrees hadden, die nu al met nog wat ondersteuning boven blijven en vooruit komen. Kunnen zwemmen is voor ons iets vanzelfsprekends, maar hier eerder uitzondering dan regel. Trots dat we hen daarmee vooruit kunnen helpen.

Doordat we langere tijd op dezelfde plaats verblijven, raken we natuurlijk ook meer en meer verbonden met de mensen hier. Je praat met ze en hoort hun verhalen. Ook leren we steeds meer over de maatschappij hier...een ingewikkelde maatschappij. We vragen ons soms hardop af wat we van bepaalde aspecten vinden.

Neem nou Tina. Zij is de poets-/wasvrouw hier. Een vrouw van ruim in de zeventig, die hier 5 dagen per week werkt. Zij verdient het vastgestelde minimumloon, dat omgerekend neerkomt op ongeveer een euro per uur. Pffff.....Een 15-jarige vakkenvuller verdient bij ons nog ruim meer! En dat kun je oprecht gewoon ook weer niet met elkaar vergelijken, maar het zet je wel aan het denken. 

Of de oma van twee leerlingen die hier mee komt poetsen om (een deel van) het lesgeld van haar kleinkinderen af te kopen. Arme sloebers die je auto 'bewaken' op een parkeerplaats en je bij terugkomst dankbaar zijn al als je ze een paar rand in de handen stopt. Schoolkids die amper met woorden te corrigeren zijn, omdat corrigeren thuis op hardhandige wijze gebeurt en dat eigenlijk de enige manier is die ze kennen en accepteren. Jongens van 15 en 17 jaar die hier op school in groep 8 zitten omdat middelbare scholen ze niet willen accepteren, simpelweg omdat ze te oud in het onderwijssysteem zijn terecht gekomen. Arme wijken die al maandenlang amper stromend water krijgen. Niet omdat er geen water is, maar omdat corrupte machthebbers de kraan waarschijnlijk half dicht gedraaid houden, waardoor extra water met tankwagens moet worden aangeleverd. Tankwagens van bedrijven die er bij de beleidsbepalers onderhands voor zorgen dat ze dat werk kunnen houden. En de bevolking is de dupe en komt in opstand. Load shedding, de dagelijkse uren zonder stroom door een te kort daaraan, door wanbeleid van overheid en energiebedrijf. 

Tja...en ze kunnen we nog wel even doorgaan. Natuurlijk vinden we daar wat van en praten we er over. Maar helaas hebben wij niet de macht in handen om het te kunnen veranderen. We kunnen wel hier ons steentje bijdragen en dat blijven we met veel plezier en inzet nog een paar weken doen.