Goodbey Vryburg en hello Hlakanipha

We hebben onze vrijwilligersplek in Vryburg inmiddels achter ons gelaten en zijn neergestreken in het zuidelijke Port Elizabeth. De plaats waar we zes jaar geleden drie maanden hebben gewoond en we zoveel mooie herinneringen hebben gemaakt. En in die stad woont Hlakanipha, het vriendje van Sterre. Maar daarover later meer...

Met een goed gevoel over voorafgaande weken zijn we eerder deze week vertrokken uit Vryburg. We hebben er een fijne tijd gehad met de kids van de school, de familie van Lesego de paardenman, Klaas-Jan en Claire onze hosts en hun kinderen Warona en Emann. Op de laatse dag trakteerden we op een lekker stukje taart en gaven we alle kinderen nog en dikke knuffel. Gelukkig zater er geen 200 leerlingen op de school....haha. 

Op naar Port Elizabeth! Maar wel met een tussenstop in Graaff-Reinet, want daar hadden we afgesproken met twee oude bekenden. Maar we brachten ook een kort bezoek aan de Valley of Desolation in het Camdeboo NP. Wat een prachtige plek met geweldige vergezichten. Genieten geblazen maar helaas geen tijd om er een langere wandeltocht te maken. Want we hadden afgesproken met Edmund en Yolanda in Port Elizabeth. Yolanda was in 2017 de kleuterjuf van onze meiden en haar man Edmund het bouwmaatje van Dion. Yolanda runt inmiddels haar eigen kinderopvang in één van de noordelijke townships van PE en natuurlijk moesten we daar even gaan kijken. Super leuk, maar wel steeds weer even afwegen of de plek veilig genoeg is om op eigen gelegenheid naartoe te gaan. Gelukkig telt hier vooral wie je kent, in plaats van wat je kent dus dat was geen probeelm. Maar door de crisis ende gevolgen van Covid worstelen ook zij om het hoofd boven water te houden. 

Samen met Edmund en Yolanda gingen we daarna terug naar de House of Resurrection Haven, de plek waar we in 2017 drie maanden gewerkt hebben. Heel speciaal om daar weer even te zijn, al zijn er veel mensen weg. Gelukkig waren degenen die er nog wel werken héél blij en verrast om ons te zien. Zoals de mama's Sylvia en Roxa die er al vele jaren voor een aantal kinderen zorgen. En we troffen ook nog een paar kinderen, die er destijds ook al woonden. Heel speciaal. Toen bouwden we van door ons ingezamelde geld een jeugdhonk en gelukkig was  ook die nog intact. Zelfs de grote wandschildering die we toen maakten is er nog! 

En toen was het donderdagmiddag... De dag dat wij, en Sterre in het bijzonder, na zes jaar Hlakanipha weer gingen zien. Hij zat ons buiten al op te wachten. De auto stopte, Sterre sprong eruit en een warme omhelzing volgde. Net als toen, maar het zijn inmiddels tieners geworden. In elk geval waren ze heel blij elkaar weer te zijn en natuurlijk was het voor ons alle vier heel bijzonder om terug te zijn. In het huisje waar wij destijds verbleven, wonen nu Hlakanipha, zijn broer Amioly met hun oma Lulu. We werden warm onthaald en keken met een paar filmpjes samen terug naar 2017. Omdat Hlakanipha die dag judoles had gingen we mee om te kijken. Super leuk dat Sterre, die ook aan judo doet, mee mocht doen. Daarna namen we afscheid, maar deze keer niet voor lang. Want we namen hem de volgende dag mee voor een weekendje weg.

De vrijdag was dus een bijzondere dag. Niet alleen door het weekendje met Hlakanipha, maar ook door ons bezoek aan de school van Nic. Eind vorig jaar verbleef Nic en paar maanden bij ons als uitwisselingsstudent. En nu gingen we kijken op zijn (all boys) school en in het hostel van de school waar hij verblijft. Heel erg leuk om hem weer te zien. Het gaat hem goed, maar erg druk met zijn schoolwerk. Hij zit in grade 11 van 12, kennelijk hèt jaar waarin je de toelating voor een universiteit kunt verdienen. Maar wat een imposant gebouw en wat een geweldige sportfaciliteiten. Vele velden voor rugby, cricket en hockey, tennisbanen, binnen- en buiten zwembad, squashbanen enz. enz. Maar wel een op oude Engelse discipline en opvattingen geschoeide leest. Zeer conservatief. Corrigeren is vooral straffen en niet gericht op belonen. Ja, de beste studenten slapen samen in de 'top 5' slaapzaal. Een ruimere, wat luxere slaapzaal dan de rest. Vervolgens mag je vanaf nummer 6 (dat was Nic) naar mate je resultaten van het voorgaande schooljaar kiezen in welk bed je wilt slapen in de andere slaapzalen. In de praktijk, hoe minder je presteert, hoe dichter je bij de deur slaapt. Zoals Nic het omschreeft : "The stupid ones are in the front!" De oudste studenten in Grade 12, schuren hier tegen het Godendom aan. Zij hebben allerlei privileges en op sommige plekken mogen alleen zij komen. Neem bijvoorbeeld hun doucheruimte. Als anderen er komen worden ze gestraft.....door leerlingen van Grade 12. Zij doen ook elke ochtend de inspectie van de kamers van de lagere klassen. En opnieuw mogen zij straffen uitdelen, zoals bv. huisarrest. In onze ogen behoorlijk ridicuul allemaal, maar hier door iedereen geaccepteerd en omarmd. 

Het was erg fijn om Nic weer even te zien. Maar het was tijd om Hlakanipa te gaan haken voor ons weekendje Jeffrey's Bay! Deze kustplaats is een surfers paradise en er altijd wat te beleven. We streken neer in een leuke BnB bij het strand. Zaterdagochtend stond er een tocht op een quad gepland. De dames bij papa en mama achterop en Hlakanipha bij de gids. Lekker scheuren door een reservaat, met een tussenstop bij een waterval. Althans een plek waar water valt als er voldoende water gevallen is... Maar ook een plek waar je jezelf met een zipline vanaf 8 meter hoogte in het water kon laten roetsjen. Dat moesten de dames en onze gast natuurlijk even uitproberen. En het was super leuk! Na de quad tocht zijn we lekker naar het strand gegaan, waar een life-guard wedstrijd gaande was. Life-guards van alle omliggende stranden streden op diverse onderdelen tegen elkaar. Daarna lekker gegeten en afgepeigerd naar bed. Want de volgende ochtend stond sandboarding op het programma. Zeg maar snowboarden, maar dan op de duinbergen langs de kust. Het was een prachtige, warme ochtend dus perfecte omstandigheden. En dat was te zien want ze gingen als een speer naar beneden. Af en toe wat zandhappen, maar dat hoort erbij. Na het zandboarden en nog wat geshopt te hebben in een paar outlet winkels, reden we moe maar voldaan terug naar PE. Het was een super leuk weekendje en wat leuk dat de vriendschappelijke klik tussen Sterre en Hlakanipha er nog steeds is. Oude liefde roest niet, zeggen ze dan.....

Nadat we Hlakanipha thuis hadden afgezet, namen we onze intrek in de volgende BnB. Maar morgen zien we hem nog één keer voordat we verder reizen. Sterre is dan namelijk jarig en dan mag hij natuurlijk niet ontbreken.