Een trieste casus...

Iedereen die met smacht zat te wachten op een smeuiig verhaal met bijbehorende foto's van Carmen's eerste western wedstrijd, moet ik teleurstellen. Jammer genoeg werd de wedstrijd afgelast omdat de rijbak na hevige regenval te nat was.  En balen dat de wedstrijd is uitgesteld naar een dag dat wij hier niet meer zijn...We zullen het dus nooit weten! 

Helaas is ons verhaal van de week een heel triest verhaal, waar je vooral boos en verdrietig van wordt. Het begon op woensdagmiddag toen Carmen in ons keukentje bezig was. Toen ze naar buiten keek zag ze dat een jongeman van een jaar of 18 op het pad langs 'ons' weiland een kindje van een jaar of 4 aan het slaan was. En niet een corrigerend tikje tegen de billen of een ouderwetse draai om de oren, maar echt hard op het jongetje inslaan terwijl hij het aan één arm optilde. Carmen gilde dat hij moest stoppen en we renden direct naar buiten. Dion op de dader af en Carmen alarmeerde Claire die met haar mee reed naar dezelfde plek. Ondertussen had de jongeman het kindje losgelaten en die rende huilend weg. De jongeman sprak geen Engels, maar uit Claire's vertaling konden we opmaken dat hij had gezegd dat hij het jongetje had betrapt toen hij sexuele handelingen verrichtte bij een ander klein kindje, een meisje. Omdat we uiteindelijk in een vreemd land zijn, lieten we Claire het voortouw nemen in wat we vervolgens moesten doen. Het antwoord: niks!

De jongeman vertrok en we zagen dat het kindje door een jongetje van onze school werd opgevangen en meegenomen. Claire zette Carmen weer op het terrein af en had kort een gesprekje met de schoonmaakster. Over haar vertelden we al eerder dat ze werkt om het lesgeld van twee kleinkinderen af te kopen. Eén van die kleinkinderen had het slachtoffertje opgevangen. Waar je verwacht dat danwel Claire, danwel die vrouw zich over het kindje zouden ontfermen, gebeurde het tegenovergestelde. De poetsvrouw zei dat het haar probleem niet was en Claire moest heel dringend naar haar werk....Gelukkig zei ze nog wel toe de social worker van het gebied te informeren. Ondanks dat bleven we met een rot gevoel achter terwijl we het kindje wegliep. 

Gelukkig had Claire woord gehouden en sociaal werk gebeld. De social worker kwam de volgende dag bij ons op de lijn en vrijdag naar ons toe. Uiteindelijk sprak hij samen met de juf kort met het kleinzoontje van de poetsvrouw, die de andere ukkepuk had opgevangen. Onze monden vielen van verbazing tot de grond toe open, toen bleek dat het slachtoffertje zijn broertje was en de poetsvrouw dus zijn oma! Hoe dan??? 

Dion is vervolgens in de auto gestapt en met de social worker naar een klein dorpje gereden, dat een paar honderd meter van de school ligt. Daar wonen zowel slachtoffertje als de agressieve jongeman. Het hele dorp verzamelde zich om ons heen en iedereen  wist van het incident met dat jongetje. De 'verdachte' was echter niet in de buurt. Wel gesproken met de moeder van de jongeman en de moeder én oma van het jongetje. Samengevat komt het er op neer dat het jochie bij een andere kleuter wel érg volwassen sexuele handelingen aan het verrichten was, waarvoor hij door de jongeman was aangepakt. Maar duidelijk werd ook dat deze jongeman elke gelegenheid aangrijpt om op kinderen in te slaan. Onvoorstelbaar dat een kleine gemeenschap dit accepteert. 

De social worker heeft een en ander genoteerd, maakt een verslag en houdt een vinger aan de pols. Hij gaat nog met de jongeman in gesprek en hem wordt de wacht aangezegd. Sowieso zal een VOG er voor hem niet meer inzitten. Ondanks dat we vanuit onze visie wat meer maatregelen hadden willen zien, bijvoorbeeld inmenging van politie voor de mishandeling, zijn we wel blij dat er tenminste iets is gebeurd. Hopelijk is het niet voor niets geweest. Maar we zijn niet naïef...helaas zijn er waarschijnlijk dagelijks vele duizenden incidenten als deze in dit land. 

Gelukkig hebben we de week wel leuk afgesloten ondanks de afgelaste western wedstrijd. Zondag hebben we een super leuk dagje gehad met de familie van Lesego, de paardeneigenaar. Wat leuke dingen in de omgeving van de plaats Taung  bekeken, op zo'n 70 kilometer van Vryburg. Bijvoorbeeld een druppelende waterval; net genoeg water om als natuurlijke douche te kunnen gebruiken. Maar ook zijn we in een grot geweest, die door veel mensen voor spirituele rituelen gebruikt wordt. Om er in en uit te komen moet je alleen niet al te dik zijn. Daarna gezwommen, bootje gevaren en gebraaid, oftewel ge-bar-bie-kjoewt, bij de Taung dam.  Een heerlijke afsluiter na een enerverende week.

Tijdens de gymlessen met de kids hebben we vrijdag 'Eén -twee-drie-rood-lichtje..!'  geïntroduceerd. Beetje uit nood geboren, want allebei de knuppels voor het geplande slagbal bleken gebroken. En bij de 100 meter sprint van de week was ons Luuntje opnieuw de snelste meid! Top hoor. 

En verder....heel veel paardrijden!