Zwemmen met dolfijnen

Ring-ring....oh nee, meer van bliep-bliep....alhoewel dat ook niet echt het juiste geluid is van onze wekker die om 4.00 uur ‘s-nachts begon te rammelen! Pffff.....da’s pas vroeg! Maar we wisten waar het voor was en daarom sprongen we fris en fruitig uit ons bedje! We gingen met dolfijnen zwemmen. Zelfs de meiden waren gelijk wakker en hadden er zin in! Om 5.00 uur moesten we ons melden bij de boot van Dolphin Swim Australia in de haven van Nelson Bay; een machtig mooie catamaran. Na de vriendelijke ontvangst, het afwerken van de nodige paperassen, het innemen van de geadviseerde anti-zeeziekpilletje en het aantrekken van het altijd lekker knellende wetsuit, voeren we de haven uit en kozen we het ruime sop. De trui nog even aan, want het was een frisse ochtend. Bakkie koffie en een boterhammetje erbij, de dag was goed begonnen. 

Tijdens de vaartocht naar open zee werden we gebriefd over de veiligheidsaspecten aan boord en natuurlijk de manier waarop het daadwerkelijke zwemmen in zijn werk zou gaan. Nou ja, echt zwemmen was het niet. Het komt er op neer dat je in je wetsuit met snorkel en duikbril aan een kabel tussen de twee drijvers van de catamaran hangt. De boot vaart en trekt je mee, terwijl de dolfijnen gezellig met je mee zwemmen. Geen trucjes of lokmiddelen, de dieren doen dat simpelweg omdat ze het leuk vertier vinden. Zo houden ze er ook van om met walvissen mee te zwemmen en daarmee is dit gedrag te vergelijken. Of ze geïnteresseerd zijn om mee te blijven zwemmen hangt er ook vanaf hoe interssant het blijft. Hoe meer herrie we met z’n allen gingen maken, hoe leuker ze het zouden vinden.

Het eerste goede nieuws was dat we allebei in de eerste groep van drie groepen waren ingedeeld. Per sessie van ongeveer 5 a 10 minuten hingen we met zes deelnemers onder de boot. Toen de eerste groep dolfijnen in beeld kwam, maakten we ons snel klaar en op het teken van de begeleiders gingen we in het net tussen de drijvers zitten. En toen.....het geweldige signaal dat we het water in mochten. We hielden ons stevig vast, waren ook wel gezekerd overigens, en langzaam versnelde de boot. Door de luid fluitende, roepende en klappende toeschouwers aan dek en wij zo luid mogelijk toeterend door onze snorkels, werden we kennelijk interessante speelmaatjes voor de dolfijnen. Al snel zagen we ze onder water met ons mee- en voorlangs zwemmen. Wat een super toffe ervaring was dat! Bekijk de video maar om een beeld te krijgen hoe het er aan toe ging.

Na onze eerste sessie deelden we onze ervaringen met de meiden, die vanaf het dek ook mooi zicht hadden gehad op de spelende dolfijnen en niet minder enthousiast waren. Het duurde daarna een behoorlijke tijd voordat we weer een nieuwe groep speelkameraadjes gevonden hadden, maar die hadden er ook echt zin in. We konden allebei nog drie keer het water in. Wat gaaf was dat zeg! Als je ooit de kans hebt ook dit ook te gaan doen, moet je dat zeker niet nalaten. Je moet er wel voor naar deze plek op aarde, want dit is de enige plaats waar ze op deze manier met dolfijnen zwemmen.

Na dit nieuwe hoogtepunt in onze reis, hebben we de rest van de dag lekker rustig aan gedaan. We bezochten 1 Mile Beach, waar Carmen en de meiden mooie strandtekeningen hebben gemaakt en ook vandaag weer bezig waren geweest met huiswerk. En ik ontdekte, nadat ik enige tijd in gedachten verzonken was geweest, dat ik er zelfs onderdeel van was gemaakt ;-)

Gisteren en vandaag stonden in het teken van reizen naar Springbrook NP. Gezien dat afstand, zo’n 750 km. hebben we dat in twee dagen gedaan, met een stop in Port Macquirie. Daar zijn we nog zelf verse aardbeien gaan plukken en hebben we een bliksembezoek gebracht aan het Kaola Hospital, waar het op dit moment topdrukte is door de vele slachtoffers van de bosbranden die ze opvangen. Vandaag moesten we nog ongeveer 500 km overbruggen, maar dat is voor de dames geen echte straf hoor. Laten we het erop houden dat ze in deze twee dagen hun ‘beeldschermtijd’ voor de komende maanden opgebruikt hebben.....haha! Maar ja, in plaats van ‘hoe lang moeten we nog’ en ‘ ik verveel me’, hoorden we nu gelach, gegiechel en zo nu een ‘ lekker man, Luna’ als er weer een nieuw record bij Subway Surf werd neergezet.
Nu zijn we neergestreken midden in Springbrook NP in een huis-met-grote-veranda-en-uitzicht, midden in het subtropische regenwoud. Heerlijke geluiden van kikkers en vogels om ons heen en ook de regen is al gevallen. De komende dagen gaan we hier eens flink aan de wandel. Daar hebben we weer echt zin in.